Als laatste kledingstuk heeft mini Oma haar ‘nette’ jurk
gekregen, die in die tijd werd gedragen bij gelegenheden van “rouw en trouw”.
Stemmig donkergrijs, zoals toentertijd gebruikelijk was voor oudere dames. Wat
ben ik blij dat ik nu anno 2020 leef, want zelf draag ik, als oma, geen
grijs, maar kleurige kleding, dat is toch veel vrolijker ;O)?!
Maar oma’s in die tijd droegen vaak stemmig donkergrijs,
want met de toevoeging van een sjaal of broche kon je die kleding dan aanpassen
voor de gelegenheid.
As the last piece of clothing, my mini Grandma received her
"neat" dress, which was worn at the time at occasions such as
"funerals and marriages". Sober dark gray, as was usual for older
ladies at the time. How glad I am that I am now living in 2020, because I,
being a grandma, do not wear gray, but colorful clothes, that is much more
cheerful, huh ;O) ?!
But grandmothers at the time often wore a sober dark gray,
because with the addition of a scarf, or brooch, you could change that outfit
for the occasion.
Een paar blogberichten geleden hebben jullie gezien dat ik van Birgit een super klein kleedje heb gekregen met een geborduurd roosje er op. Op verzoek van Birgit heb ik het een ereplaatsje gegeven in de Twentse linnenkast van Oma, het is zo fijntjes en mooi!
A few blog post sago you’ve seen that I got a super tiny cloth of Birgit, there was a tiny embroidered rose on it. On Birgit’s request I have given it a place of honor in Grandma’s Twentse linen cabinet, it’s so beautiful and delicate!
Terwijl ik die nette jurk aan het maken was, bedacht ik dat
Oma ook ‘nette’ schoenen had om bij die jurk te dragen. Ze kon toch moeilijk op
klompen naar een officiële gelegenheid, niet? Maar hoe zou ik die schoenen voor
haar kunnen maken? Na lang denken besloot ik ze van Fimoklei te maken. Waarom
niet van leer...? Nou, dat heeft te maken met de ‘moeilijke’ voeten van Oma, ze
was zwaar diabetespatiënt en daardoor had ze dikke voeten en enkels. In klompen
was veel meer ruimte en je kon een maat groter dragen dan je eigenlijke maat,
maar met nette damesschoenen kon dat niet.
Vandaar mijn keuze voor
polymeerklei, dat kun je vormen naar eigen inzicht. Het was echter nog niet zo
gemakkelijk om die schoenen uit zachte klei te boetseren, na een aantal
mislukte pogingen, kwam er dit paar schoenen uit.
While I was making that neat dress, I thought that Grandma
also had to got "neat" shoes to wear with that dress. She couldn't wear
her wooden clogs to an official occasion, right? But how could I make these
shoes for her? After long thinking I decided to make them from Fimo clay. Why
not out of leather...? Well, that has to do with Grandma's "difficult"
feet, she was a heavy diabetic and because of that she had very swollen feet
and ankles. There was a lot more space in clogs and you could also wear a size
bigger than your actual foot size, but you couldn't do that with neat women's
shoes.
Hence my choice for polymer clay, which you can shape at your own view.
However, it wasn't so easy to sculpt those shoes out of soft clay, but after several
unsuccessful attempts, this pair of shoes came out.
En Opa? Ondanks dat mini Opa nog geen net pak van mij heeft gekregen, wilde ik ook schoenen voor hem maken. Ditmaal wél uit zeer dun vissenleer, ik heb dit leer jaren geleden gekocht bij Henk Krijnen op een miniaturenshow. Ook hier weer had ik een probleem met de neus van de schoen, waardoor ik nogal wat leer verknoeid heb. Totdat ik op het idee kwam om ook voor deze schoenen klei te gebruiken, althans voor de neuzen van de schoenen, want de rest is gemaakt van vissenleer.
And Grandpa? Despite the fact that mini Grandpa has not yet
received a proper suit from me, I also wanted to make shoes for him. This time I
used very thin fish leather, I bought this leather years ago from Henk Krijnen
at a miniature show. Again I had problems making the toe of the shoe, so I
messed up quite a bit of expensive fish leather. It was then that I came up
with the idea to use polymer clay for these shoes too, at least for the toes
and heels of these shoes, because the rest is made of fish leather.
Ik vond de schoenen van Oma iets te eenvoudig geworden en daarom heb ik er later een gespje met leren bandje aan toegevoegd. De gespen zijn
gekocht op een show van Le mini di Pierluigi, en ik heb ze bewerkt met matte
zwarte nagellak.
Hier zie je de schoenen samen, ik wil nog een tutorial gaan
schrijven over het maken van deze schoenen.
I thought Grandma's shoes a bit too simple, so later on I
added a buckle with a leather strap. The buckles were bought at a Le mini di
Pierluigi show, they had a shiny metal look so I've edited them with matte
black nail polish.
Here you can see both pairs of shoes, I’ll write a tutorial
of how to make these shoes.
Het enige wat mijn mini Oma nu nog niet had, waren nylon
kousen. Mijn Oma droeg in de jaren ’50 geen panty’s, maar dikke nylon kousen,
niet doorzichtig en met teen en naad. Na veel pogingen heb ik uiteindelijk een aantal paar nylon kousen
kunnen maken, waarvan sommigen met een ladder natuurlijk, want als je op een boerderij woont én werkt... ;).
Het voordeel van kousen was dat
je altijd een andere kous erbij kon zoeken, zodat je weer twéé hele nylon
kousen aan had ;O).
Ook hiervan ga ik nog een tutorial schrijven, zodat je het zelf
kunt proberen.
The only thing my mini Grandma still did not had yet in her
wardrobe, were nylon stockings. In the 1950s my Grandma didn't wear pairs of
tights, but thick nylon stockings, not transparent and with a toe and seam. After many attempts I was able to make some pairs of nylon stockings, some with a runner of course, because when you're living AND working on a farm... ;).
The
advantage of wearing loose stockings was that you could always look for another
single stocking (of the same color!), so that you had two whole nylon stockings
again ;O).
I'll also try to write a tutorial of making nylon stockings,
so you can try it yourself.
Voor mij is het tijd om mijn werktafel op te gaan ruimen.
Kun je je herinneren dat ik begin juli een blog bericht heb geschreven over het
kleedje met een geborduurde haan erop, dat ik van Birgit had gekregen? Nou, die
restantjes van de franjes brachten mij op een idee: het maken van een zwabber.
Dat was een soort ‘bezem’, die in de jaren ’50 werd gebruikt om het linoleum
stofvrij te maken. Kijk, nu gebruik ik het om mijn werktafel schoon te vegen,
althans dat doet Oma voor mij ;O).
Ik ga nog eens een tutorial schrijven over het maken van
deze zwabber.
It is time for me to clean up my work table. Remember when I
wrote a blog post in early July about the dress with an embroidered rooster on
it that I got from Birgit? Well, those scraps of the fringes gave me an idea:
making a mop. That was a kind of "broom", which was used in the 1950s
to make the linoleum floor on the floors (of mostly bedrooms) dust-free. Look,
now I use it to wipe my work table, at least Grandma does for me ;O).
I'll still want to write a tutorial of how to make this
"broom".
De tijd is voor mij gekomen om wat rust op te zoeken, daarom
zal ik een aantal weken niet bloggen maar zo nu en dan een kijkje nemen hoe het
jullie vergaat. Ik ga uiteraard niet op vakantie, vanwege mijn gezondheid, maar
blijf thuis genieten van mijn broodnodige rust en ik ga zo nu en dan aan
opdrachten werken, die komen natuurlijk niet vanzelf af ;O).
Voor wie op vakantie zal gaan, vooral nu overal het
Corona-virus weer oplaait:
blijf veilig en gezond, zorg goed voor elkaar!
Dank voor jullie fijne reacties, ondanks alles wens ik
jullie een goede, fijne zomer!
The time has come for me to find some rest, so I will not
blog for a couple of weeks but I'll take a look now and then to see how all of
you are doing. Of course I don't go on holiday, due my fragile health, but I
continue to enjoy my much-needed rest at home and work on commissions every now
and then, they don't create theirselves ;O).
For those who will go on holiday, especially now that the
Corona virus flares up everywhere:
stay safe and healthy, take care of each
other!
Thank you for your kind comments, and despite of the
pandemic I wish you a lovely summer!
Ilona
P.S. Ik weet niet wat er met mijn foto's gebeurd is na het posten van dit bericht, maar één ding kan ik je wel zeggen: in werkelijkheid zijn ze NIET zo akelig groot als het nu laat zien!! Blogger, doe er wat aan!
P.S. I don't know what happened to my photos after posting this post, but one thing I can tell you: in reality they are NOT that huge as it shows now!! Blogger, I hope you can fix this!
