“Nieuwe” soort mais / “New” type of corn

Vorig jaar september had ik voor de DHN-show in Arnhem een paar zelfgemaakte miniatuur maisstengels met maiskolven meegenomen. Het zijn verdroogde stengels, ze zijn al aan het eind van hun groeiproces, dus klaar om te oogsten. Op de show vielen ze nogal in de smaak (want ze waren in no time verkocht); jammer genoeg kun je er geen miniatuur popcorn maken. Voor de volgende show heb ik er dus 3 stengels bijgemaakt, weer mét kolven.

Voor 1:1 mais ben ik helaas allergisch, maar dit 1:12 mini exemplaar kan zo maar op mijn hand liggen, zonder gevolgen. Je kunt dus zeggen dat ik dus een “nieuwe soort mais uitgevonden” 😉.

For the DHN-show in Arnhem, last September, I’d took with me a few selfmade corn stalks with corn cobs. They're withered stalks, because they’re at the end of their growing process already, so ready for harvesting. At the show it seemed that they were very to everyone’s taste (in no time they were sold); unfortunately you can’t make mini-popcorn out of them. So, for the next show I’ve made 3 new ones, again with corn cobs.

I’m allergic to 1:1 corn, but this 1:12 mini corn cob stalk can lie on my bare hand, without consequences. So, you can say that I’ve “found out a new type of corn” 😉.

Hier zijn mijn 1:12 maisstengels, in lengte variërend van 12-14 cm.

Here are my 1:12 corn stalks, their length varies of 12-14 cm.

De maiskolven zijn gemaakt van Fimoklei / The corn cobs are made out of Fimo clay

Ik hoop dat jullie de maiskolven kunnen zien, het was afgelopen dagen nogal donker weer, dus niet ideaal om te fotograferen bij daglicht. Deze foto’s zijn genomen met een wat lichtere achtergrond.

Inmiddels ben ik gelukkig grotendeels van mijn akelige hoest af en ben ik weer miniaturen aan het maken.

Dank voor jullie fijne reacties, allemaal een mooie week toegewenst!

I hope you can see the corn cobs, because here in The Netherlands, it was very gloomy weather, so, not ideal for photographing at daylight. These pictures are taken with a more light colored underground.

In the meantime I happily can tell you that I got rid of my nasty cough most of the time and I'm making miniatures again.

Thank you for your kind comments, wishing you a lovely week!

Ilona

Waarover ‘kakelen’ zij….? / What do they 'cackle' about....?

Na de tweede wereldoorlog werd het in Nederland duidelijk dat voedselproductie een zeer hoge prioriteit moest hebben voor voldoende, goed en betaalbaar voedsel. Dus werden de boeren gestimuleerd om grootschalig voedsel te produceren en om die reden bouwde mijn grootvader een heel groot kippenhok, zodat oma veel meer legkippen kon houden. 

Hierboven staat een foto uit jaren ‘50 van mijn Oma terwijl ze die kippen aan het voeren was.

After WWII it became clear that in The Netherlands the food production had to be a very high priority, for having sufficient, good and affordable food.

So Dutch farmers were stimulated by the gouvernement to produce food on large scale and for those reasons my grandpa builded a large chicken coop, so grandma was able to keep a lot more chickens for eggs. Here, on the above picture of the 50s, you see my grandma while she was feeding those chickens.

Tijdens de DHN-show in september vroeg iemand mij of ik toevallig ook een gebraden kip had, maar nee, die had ik niet, sterker nog: ik had nog nooit een kip in miniatuur gemaakt (van klei).

En omdat ik de afgelopen weken ontzettend veel aan het hoesten was, was ik maar begonnen met iets dat niet zo gemakkelijk weg waaide....ik heb nu dus een kip gemaakt, van Fimo klei 😊.

During the DHN-show in last September someone asked me if I coincidental had a roast chicken, but sadly I didn’t. Moreover, I’d never made before a chicken (of clay) in miniature.

And because I was coughing so much these past weeks, I started with something that didn’t flew away so easy....so I’ve now made a chicken, out of Fimo clay 😊.

Wil je mijn eerste kip in miniatuur zien…? 

Niet lachen, ze werd veel te klein (15x15x12 mm), ’t is meer ‘n krielkipje, zo van: één hap en weg is de kip. Kijk maar hierboven!

Want to see my first chicken in miniature…? 

Don’t laugh, she became way too small (15x15x12 mm), it’s more a dwarf hen. It's a bit like: just one bite and the chicken is gone. See here above!

(hier is 't sterk vergroot / here it's greatly enlarged)

Omdat ik een kip zo alleen maar kaal vond, heb ik er wat in stukken gesneden aardappelen en plakken winterwortel bij gemaakt. Zo hupsakee, in de braadpan, poosje op ‘t fornuis en klaar is de gebraden kip in mini!!

And because I found a chicken alone was not enough, I made some cut-into-pieces potatoes and sliced winter carrot (large sort of carrot), just like my grandma would do. So, hoppa, in the roasting pan, a while on the stove and ready is the roasted chicken in mini!!

(Poten zeer sterk vergroot / Paws extra greatly enlarged)

Van ’t een kwam het ander, er was gevraagd om 3 kippen in totaal, dus heb ik drie flink ‘gewichtige’ dames gebakken van klei 😉.  

Ze zien er gezond uit, géén "plof"-kippen, hoor, dit soort kippen waren toen in de jaren ’50 gelukkig nog niet uitgevonden, tenminste dat niet gewoon...

One thing led to another, there was asked for 3 chickens in total, so I baked three very "weighty" ladies of clay 😉. 

They look healthy, absolutely not like "over-fed" chickens, no thank goodness, this sort of chickens didn't exist then in the 50s, at least that was not common....

Maar het fotograferen van die gebraden kippen was nog niet zo eenvoudig, ten eerste omdat ze glanzen van het vet, en ten tweede liggen ze altijd net zó dat je denkt: “hmmmm”. 

Hóe zou ik ooit een nette foto van deze dames op mijn blog kunnen posten 😉?

Het probleempje loste zich vanzelf op toen ik opstond van tafel, stootte ik per ongelijk tegen de tafelrand. Daardoor viel het kleinste kipje op haar billen en bleef voor een paar seconden zó zitten. JA, dàt was het!!

Alle kippetjes zitten nu dus netjes rondom het bord met aardappels en winterwortels, en het ziet er ook nog eens gezellig uit, toch? En eh, waar zouden ze over ‘kakelen’… 😉!?

But taking pictures of these roast chickens wasn’t that easy, firstly because of the shiny layer of fat, and secondly they always did lie in a way you think "hmmmmm". 

How could I ever post a neat picture of these ladies on my blog 😉?

Luckily this tiny problem solved itself when I desperatey stood up from the table, and I accidently bumped against the table edge. Thereby the tiny chicken fell on her buttocks and stayed sitting that way for a few seconds. YES, that was IT!!

All of the chickens are now sitting neatly around the plate with the cut-into-pieces potatoes and winter carrots and that’s looking very cozy too, isn’t it? And eh, what do they ‘cackle’ about…😉!?

Nou, alle gekheid op ’n stokje, ik moest en zou er natuurlijk ook een vers geslachte kip bij maken. Want als je in je minikeuken kip aan het braden bent, moet je er eerst een slachten (oké, of kopen, als je net als ik niet zo’n held bent in ’t doden van dieren😉). 
Het is nog niet af, ik ben nog aan het bedenken hoe ik die gelige huid-/vetlaag er op moet krijgen, daar breek ik me al weken het hoofd over, met tot nu tot nog geen resultaat.

Overigens dít was de kip die voor Kerstmis al in mijn 1:1 oven lag, weet je nog?

Well, all the joking apart, I really had to try to make a fresh slaughtered chicken too. Because when you’re roasting a chicken in your miniature kitchen, you firstly have to slaught one (okay, or buy one, if you’re just like me not such a hero in killing animals 😉). 
It is not finished yet, I’m still thinking about the way how I’ll get that yellowish layer of fat on the skin of this chicken body, since weeks I’ve been racking my brains about it, but no result yet.

By the way, this was the chicken, who I was baking in my 1:1 oven just before Christmas, do you remember?

Ik had nog wat zelfgemaakte appeltjes liggen, even zien of ze passen....ja hoor 😉!

I still had some selfmade mini apples on my table, let's see if they fit...yess 😉!

Afgelopen weekend was ik jarig en ik wil jullie hier de cadeautjes van Birgit laten zien, die ze mij gestuurd heeft. Lieve Birgit, (blog: https://biwubaer.blogspot.com/ ), je hebt me gigantisch verwend, heel hartelijk dank voor alle attente en mooie cadeautjes 😊!!

Ik wil iedereen nog bedanken voor jullie fijne reacties, en beterschapswensen, ik ben nog steeds niet helemaal beter, maar het gaat gelukkig de goede kant weer op.

Allemaal een hele fijne week toegewenst!

Last weekend it was my birthday and I want to show you the presents Birgit sent to me. Dearest Birgit, (blog: https://biwubaer.blogspot.com/ ), once again you’ve spoiled me rotten, I thank from the bottom of my heart for these thoughtful and beautiful gifts 😊!!

I want to thank you all for your kind comments, and health wishes, happily I am now a bit on the mend.

Wishing everyone a lovely week!

Ilona

Betoverend mooi / Enchantingly beautiful

In mijn kindertijd vond ik het altijd heel bijzonder om in de winter de eerste sneeuwklokjes in onze tuin te vinden. Iemand heeft mij toen wijsgemaakt dat de sneeuwklokjes, als een echt klokje, konden klingelen. Maar tot mijn teleurstelling deden ze dat nooit, maar misschien deden ze het wel als ik weer weg was😉? Hoe dan ook ik vond de sneeuwklokjes altijd betoverend mooi, vooral als er ook nog sneeuw lag…

In my childhood it was for me always a very special moment in winter, for finding the first snowdrops in our garden. Someone back than told me that the snowdrops could ring, like a real bell. But to my disappointment they never did this, but maybe they did, after I was gone out of the garden 😉? Anyway, I always thought that snowdrops are enchantingly beautiful, and especially when there was snow too…

Een paar weken geleden moest ik ineens weer aan mijn oude tuin denken, omdat er rond deze tijd altijd sneeuwklokjes in mijn tuin te vinden waren in deze tijd van het jaar. Helaas zijn de sneeuwklokjes en veel van mijn andere tuinplanten toen verloren gegaan door de ernstige droogte in 2018 én in 2019.

Het was een pietepeuterig karwei, het maken van deze 14 sneeuwklokjes, maar nu zijn ze klaar om ze hier op mijn blog te laten zien.

A few weeks ago I had to think of my old garden, because around this time of the year there were always snowdrops in my garden. Unfortunately I’ve then lost the snowdrops and many of my other garden plants during the severe droughts in summer of 2018 and also of 2019.

It was a tricky job, the making of 14 snowdrops, but now they are ready for showing them on my blog.

Het piepkleine vaasje (10 mm hoog) is gemaakt door Elisabeth Causeret.

Eigenlijk is het een 1:48 schaal vaasje 😉

The teeny tiny vase (10 mm in height) is made by Elisabeth Causeret.

Actually it is a vase in 1:48 scale 😉

Het fotograferen van de sneeuwklokjes was ook nog ’n hele klus, omdat ze zo klein zijn en de kleur wit de neiging heeft om te veel op te lichten. Met mijn oude fotocamera viel ’t niet mee om toch nog wat goede foto’s te maken.

Photographing the snowdrops was also quite a job, because they are so tiny and the color white tends to light up too much. Having an old photo camera it was not easy to still get some good pictures.

De lengte van de sneeuwklokjes varieert tussen de 10-15 mm.

The snowdrops vary in length of 10-15 mm.

Nu ben ik aan het nadenken wat ik met deze sneeuwklokjes ga doen: in een vaasje zetten, in een grote glazen vaas op voet, met sneeuw en verdord blad eromheen, of misschien in een “stukje aarde”, zodat ze in een wintertuin gezet kunnen worden tijdens de kerstperiode. 
Wat vinden jullie…??

Now I am thinking about what I am going to do with these snowdrops: putting them in a vase, or in a large glass vase on foot, with snow and withered leaves around, or maybe in a "a dot of soil" so that they can be put in a miniature winter garden during the Christmas period. 
What do you think…??

De sneeuwklokjes waren net af, toen ik eind vorige week ziek ben geworden. Ik heb een zware luchtweginfectie gekregen, da’s niet erg handig als je miniaturen maakt, want ondanks dat ik koorts heb, hoest ik nu verschrikkelijk. En voordat je ernaar vraagt: ja, ik kan nu wèl de sneeuwklokjes horen luiden 😉.

Ik zal proberen om jullie blogs te blijven volgen/lezen, maar neem ’t me niet kwalijk als ik wat later dan normaal reageer, oké?

Dank voor jullie fijne reacties, allemaal een fijne week gewenst!

The snowdrops were just finished at the end of last week, when I got sick. I've got a serious respiratory infection, which's not quite handy if you make miniatures, because despite I'm feverish, I'm now coughing terribly. And before you ask: yes, I now can hear my mini snowdrops ringing 😉.

I'll try to keep following/reading your blogs, but don't blame me if I'll respond a little later than usual, okay?

Thank you for your kind comments, wishing you all a lovely week!

Ilona

Zoveel blijdschap, en wat minder geluk / So much joy, and a bit of bad luck

Laat ik beginnen met het wat “mindere geluk”, want de blijdschap heeft de overhand 😉.

Sinds een poosje merk ik dat mijn fototoestel én computer (beiden zijn ongeveer 10 jaar oud), het waarschijnlijk gaan begeven. Op het fototoestel stonden nog steeds de foto’s van de kerstcadeautjes, die ik van Birgit had gekregen. Alleen kreeg ik die foto’s niet meer geüpload op mijn computer, het is me wat met al die verouderende elektronica (en dat ook nog eens voor oudere dames, zoals ik)…. 😉.

Nu heb ik even wat hulp gekregen en heb ik weer de beschikking over deze foto’s, maar de kwaliteit ervan is nu niet je-van-het. Ik zal het er toch maar mee moeten doen, ’t is niet anders.

Let’s start with the “less luck”, because the joy is in majority 😉.

Since a while I notice that my photocamera AND my computer (both have an age of about 10 years old), are unfortunately working much less as usual. On the memorycard of my photocamera were still photo’s of the thoughtful gifts, I got of Birgit with Christmas. But I was not able anymore to upload the pictures on my computer, well, it’s quite something with all these eldered electronics (and especially when it comes to elder ladies like me)….😉.

But I got some help and I can now use the lost pictures, but the quality of them isn’t quite good. But okay, I have to deal with it, I can’t help it.

Kijk eens wat een lief biggetje, het brengt zoveel plezier en geluk, zoals ook de ijsvogel doet!

See here what a cute piggy, bringing so much joy and luck, as also the kingfisher does!

Lieve Birgit, ik ben door deze elektronische problemen aan de late kant, maar hierbij kan ik jouw mooie en attente kerstcadeautjes ook hier op mijn blog laten zien. Ik ben heel erg blij met zoveel cadeautjes die zoveel geluk brengen. Vanuit de grond van mijn hart: nogmaals hartelijk dank!!

Dank voor jullie fijne reacties, een fijn weekend gewenst!

Dearest Birgit, I am sooo late because of these electronical problems, but now I can also show your wonderful and thoughtful Christmas gifts here on my blog. I’m so very happy with so many gifts for good luck, so from the bottom of my heart: thank you once again!!

Thank you for your kind comments, have a nice weekend!

Ilona

Gezellig en vrolijk / Cosy and cheerful

Nou, het was me toch een gezellige en vrolijke nieuwjaarsvisite in de boerenkeuken van mijn mini Oma, Tante Doortje was op bezoek. Deze excentrieke, oude dame kan er wat van, ze heeft bijna altijd pret en dat is haar aan te zien. De tranen van het lachen lopen bijna continue over haar wangen.

Well, it was quite a cosy and cheerful new year’s  visit in the farm kitchen of my miniature Grandma, cause Auntie Doortje was here. This quirky, old lady is quite special, she almost has always fun and that shows because her tears (of laughing) are mostly always running over her cheeks.

Tante Doortje is door mij gemaakt van Fimoklei, en tevens aangekleed door mij.
Ze is 14 cm groot in 1:12, omgerekend in 1:1 is dat maar 1.56 mtr lang, dus is ze nogal een klein dametje ;).

Auntie Doortje is self made out from Fimo clay, and also dressed by me.

In 1:12 she measures 5.5 inches tall, converted in 1:1 that's about 61.4 inches tall, so she's a very small lady ;).

Laat me haar even aan jullie voorstellen: Tante Doortje is een nicht van mijn miniatuur Opa. Ze was in haar jonge jaren wijkverpleegster, ze zorgde ook voor mijn Oma, die diabeet was en haar dagelijkse injecties met insuline nodig had.  Omdat ze wijkverpleegster was, voorzag Tante Doortje haar hele omgeving op de fiets van de benodigde zorg. Vandaar die stevige veterschoenen aan haar voeten, het lijken wel mannenschoenen, ze draagt ze nog steeds 😉.

Let’s introduce her to you: Auntie Doortje is a niece of my miniature Grandpa. In her young years she was a district nurse, she also took care for my Grandma, who was diabetic and needed her daily injections of insuline. Being a district nurse, Auntie Doortje provided her whole region for the needed nursing care, on bike (or on a moped, which was common here, in The Netherlands, in the 50s). Therefore she wore sturdy laced shoes, which rather look like men shoes, she still wears them 😉.

       

Tegenwoordig neemt ze het tegenwoordig niet zo nauw meer met haar kleding, de tijd dat haar verpleegstersuniform onberispelijk moest zijn, is nu duidelijk voorbij. Haar onderrok komt, net als de lange pijpjes van haar directoiretje, net onder haar strakke rok uit. En omdat ze beduidend toegenomen is in gewicht, is alles duidelijk te zien.

Haar blouse zit tot bovenaan de kraag keurig dichtgeknoopt, maar op haar blouse en rok zitten de nodige onregelmatigheden, zoals stofjes, vlekjes etc.

Sinds Doortje grijze haren heeft gekregen, heeft ze haar haren steevast zwart geverfd…..hier en daar heeft ze er echter nog wel eentje gemist ;O. Plastic oorknoppen (Fimo klei) maken het geheel af.

Nowadays she is not so very particular anymore with her clothes, the time that her nurse uniform had to be flawless is now clearly over. Her underskirt, just like the long legs of her underpants, peeps out just below her tight skirt. And because she has increased significantly in weight, everything irregular is clearly visible.

Her blouse is neatly buttoned up to the top of the collar, but her blouse and skirt has the necessary irregularities, such as specks of dust, tiny stains etc.

Since Doortje has gotten gray hair, she has invariably dyed her hair black….. here and there she still missed one ;O. Plastic ear buttons (Fimo clay) complete her outfit.

Doortje gaat dus gekleed zoals dat in de jaren ’50 gebruikelijk was: strakke rok, blouse en meestal een vest, maar hier heeft ze even een omslagdoek van Oma gekregen.

Hier zijn de nylonkousen (en nee, géén panty’s voor deze oude dame) van Doortje te zien, zoals gezegd: slordig, dus mét ladders erin ;O! Om de ladders zichtbaar te maken heb ik de foto wat verdonkerd, anders zie je ze haast niet…….en dàt denkt Doortje ook, want ze zitten aan de zij- en achterkant van haar dikke benen, hihihi.

So Doortje is dressed as was common in the 50s: tight skirt, blouse and most of the time a cardigan, but here she got for the moment a shawl of Grandma.

Here you can see the nylon stockings of Doortje (and NO, no panty’s for this elder lady), as said: sloppy, so with ladders/runners in them ;O! For getting these ladders/runners visible, I’ve darkened down the picture for you, otherwise you nearly can't see them…..and that’s what Doortje is thinking too, because these ladders/runners are at the side and rearside of her thick legs, hehehe.

Doortje heeft van mij een degelijke, flinke handtas (eerder een boodschappentas ;O) gekregen, waarom? Nou, dit is een beetje een ‘gevoelig’ onderwerp voor Doortje. Als ik zeg dat Doortje bijna altijd heel veel plezier heeft, dan heeft ze vaak een flinke mannenzakdoek (en niet zo’n klein dameszakdoekje) nodig om de tranen van haar gezicht te wissen. Daarnaast zit er in die flinke handtas, eh……laten we het maar een “verschoning” noemen…..

Als je goed kijkt bij de gele pijlen op de foto, dan zie je de versleten plekken op de handvaten van de tas: de voering/touw komt er sommige plaatsen gewoon doorheen, zó versleten is die tas al 😉.

Doortje got from me a solid, huge handbag (it’s more a shopping bag ;O), why? Well, that’s a bit of a ‘delicate’ subject for Doortje. If I say that Doortje always has loads of fun, than she often needs a huge men's handkerchief (and not such tiny piece of cloth for ladies) for wiping of her tears of laughing. Besides there's something else in that goodly handbag, eh well……..let’s name it “clean clothes”……

If you look well at the picture with the yellow arrows, you’ll see the worn out spots on the handles of the hand bag: the lining/rope is visible on some spots, so this hand bag is already quite worn out 😉.

Nadat ook Opa het vee heeft verzorgd en ook in de keuken komt zitten bij de Nieuwjaarsvisite van Tante Doortje, heeft Oma ook de afwas klaar. Nu wordt het nog heel gezellig in de keuken van de boerderij, want Opa vindt het leuk om Tante Doortje voor de gek te houden en zij heeft altijd wel nieuwtjes te vertellen én wat om te lachen ;).

Kleine Ikke kijkt met open mond naar die vrolijke Tante Doortje, die zelfs nòg vrolijker wordt na haar tweede glaasje advocaat met slagroom.

After Grandpa has taken care for the cattle and returns to the kitchen to sit down for the New Year’s visit of Doortje, has Grandma finished her job of washing up the dishes. Now it will become even more cosy in the kitchen of the farm, because Grandpa likes to fool around with Auntie Doortje and this lady always has news to tell and something to laugh ;).

Little Me looks openmouthed to this cheerful Auntie Doortje, who has become even more cheerful after her second glass of eggnog with whipped cream.

Zoals jullie kunnen zien, is de boerderijkeuken nog steeds niet af, ik hoop in 2020 meer tijd te krijgen voor mijn eigen miniaturen 😉!

Dank voor jullie fijne reacties en beste wensen voor 2020. 

Ik wens jullie nog een fijn weekend!

As you can see the miniature farm kitchen is still not finished yet, I hope I’ll get more time for making my own miniatures in 2020 😉!

Thank you for your kind comments and your best wishes for 2020. 

Have a lovely weekend!

Ilona